Het gaat niet om het componeren zelf, het gaat uiteindelijk om je creatieve muzikale voorstellingsvermogen.
Wat stel jij je voor? Wat moet er gaan klinken?

Dat kunnen voorstellen is het allerbelangrijkst. Al het andere is techniek en is te leren.
Voorstellingsvermogen is ook te leren, maar daar moet je veel meer moeite voor doen en het kost tijd, veel tijd.
Het heeft te maken met je intuïtie, die is gevoed vanuit je jeugd, je huidige leven, de muziek die je kent, waar je van houdt en waar je niet van houdt.
Het is gevormd door de keuzes die je tot nu toe hebt gemaakt, de voorkeuren voor bepaalde akkoorden, eigenlijk door alles.

Het is mijn taak te rammelen aan die intuïtie en je andere wegen te laten zien., je te inspireren met andere muziek, andere klanken, nieuwe keuzes en zo meer.

Maar ik moet me eerst bekwamen in de muziektheorie en dan kan ik gaan componeren” is een uitspraak die ik vaak hoor.

Onzin, grote onzin.

Ik ken mensen die wel 47 boeken hebben gelezen over componeren, vele cursussen hebben gedaan en nog steeds geen enkele noot hebben geschreven. Die blijven hangen in een soort perfectionisme dat ze niet verder helpt.
Wat helpt dan wel?

Actie!

Doen; schrijf noten, schrijf akkoorden, schrijf teksten en zorg dat je in beweging blijft. Laat die creatieve spieren werken en laat je niet tegenhouden door theorie.

Wanneer mensen bij mij studeren neem ik ze mee op 2 parallelle paden: die van de theorie en die van de intuïtie. En het rammelen aan de intuïtie is het leukst en het spannendst en levert het meeste op.
Want dan gaan er andere gedachtes en nieuwe componeer methodes ontdekt worden en komt er ineens heel andere muziek uit de pen.

Ik zal je een voorbeeld geven.
Toen mij werd geleerd dat je een melodie ook kon omkeren door deze achterste voren te spelen ging er een wereld voor mij open. Zeker als je origineel en omgekeerd achterelkaar zet en deze een beetje bewerkt.
De luisteraar moet van goede huize komen dit te horen en het gaf mij meteen veel meer speelruimte in tijd.

Nu word ik nieuwsgierig:

Wat was voor jou de grootste eye-opener in componeren?

Schrijf je comment hieronder op en maak kans op een gratis ticket voor de komende workshop op 27 november.

Op je muzikale vrijheid,
Marco C.


    3 replies to "Het gaat niet om componeren"

    • Jelske Hoogervorst

      Grappig Marco, je blog is exact toepasbaar op het leren improviseren. Heel herkenbaar. Vooral de situatie eerst alle theorie te willen begrijpen, alvorens te kunnen improviseren, hoor ik vaak voorbij komen “Eerst doen, dan denken”, zeg ik altijd tegen mijn leerlingen.

    • Willy-Els te Boekhorst

      Ha Marco.

      Er was een tijd, dat ik me niets aantrok van enige techniek. Een muzikaal idee en kennis van de instrumenten was genoeg om te schrijven. Toen de fanfare een stuk van mijn hand uitvoerde, kwam een bevriende (kunst) schilder luisteren. Na afloop was ik teleurgesteld, omdat er niet geklonken had, wat ik bedoeld had. De vriend zei iets, dat ik nooit meer ben vergeten.
      ” Willy-Els, je kunt geen kunst maken van een alleen romantisch idee.”

      Sinds dien ben ik opzoek naar gereedschap voor mijn kist, om te zorgen dat ik mijn ideeën ook kan vertalen naar de muziek die ik voor ogen/oren heb. Die zoektocht leidde ondermeer naar jou. 🙂
      Mijn kist wordt iedere keer een stukje voller en het gebeurt steeds vaker, dat ik snap wat ik aan het doen ben en kan sturen. De dag dat ik werkelijk kan schrijven wat ik wil schrijven, komt steeds dichterbij.

      Tot op je workshop op 27 november!

    • De Baecke Steven

      Dag Marco,
      een eye-opener in componeren voor mij is het bewust kiezen om divergent of convergent te denken. Als je steeds oplossingsgericht werkt en dus convergent denkt gebeurt het dat je vast komt te zitten omdat je juist tot iets wil komen dat mooi, contructief, enz. is. Door net out of the box te werken en keuzes te maken die misschien niet persé ergens toe leiden, ga je meer durven en zit je in die divergente modus. Al je geprobeer en gepruts kun je achteraf evalueren en zijn zonder meer leermomenten geweest. Hierdoor leer je door te doen en niet uit te stellen en te wachten op de “inspiratie”. Grappig is steeds dat er telkens iets voorkomt uit het geploeter en gepruts. Componeren is op dat moment kind zijn en met je materiaal speels aan de slag gaan.

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.