Na alle fases van creëren komt er een punt dat je keuzes moet maken. Welke kant ga je op, welke richting kies je, welk materiaal; ga je gebruiken.
Wel nu zodra jij kiest wat je gaat doen, kiest het materiaal jouw.
Wow, dat klinkt spiritueel.
Maar niets is minder waar.
Als jij kiest uit die hele stapel materiaal waarmee je jouw compositie gaat schrijven, kiest het materiaal jouw.
Wat bedoel ik hier mee?
Je hebt in de vorige 4 stappen werk verzet door te bepalen welke inspiratie je gebruikt, je hebt een plaatje gemaakt, instrumenten bepaald en een hele berg materiaal gemaakt.
Nu komt stap 5: het extraheren van je materiaal.
Keuzes maken dus.
Waar ga je mee verder, waarmee ga je werkelijk je compositie mee maken of bouwen?
Natuurlijk betekend dit ook dat je van veel materiaal afscheid neemt en dat kunt gebruiken voor een volgende keer.
Het materiaal dat je wel kiest leidt je verder in het proces van componeren. En zodra je gekozen hebt, zal je merken dat er meer ideeën komen die hier bij aansluiten.
Ideeën in allerlei gedaantes als tempo, ritme, overgangen, kantelpunten, dynamiek, vorm, aantal maten en zo meer.
Kies en je materiaal kiest jouw en je kunt weer verder.
Door met schrijven, door met het creëren van jouw waanzinnige compositie.
Misschien vind je het bovenstaande wel echt te zweverig.
Dan vraag ik je hoe jij écht begint met het schrijven van je compositie.
Wat is voor jou het startpunt?
Laat het me weten in de comment box hieronder.
Op vrijdag 9 oktober kies ik, willekeurig dat wel, 2 commentators om hen een gratis coaching te geven van 20 minuten (op afspraak natuurlijk).
Op je muzikale vrijheid,
Marco
8 replies to "Kies en je wordt gekozen"
Ha Marco,
Totaal niet zweverig, in tegendeel. Zeer behulpzaam juist. Ik zit vaak ‘vast’ in een schrijfproces omdat ik denk ‘en nu?’ Dan probeer ik wat nieuwe ingrediënten toe te voegen, maar dat blijkt dan totaal gekunsteld over te komen. Nu begrijp ik beter hoe dat komt. Ik kan beter verder gaan met dat wat er al is. Ja, logisch. Dank je!
Mijn startpunt is vaak een ‘vamp’, of een ritmisch idee. Ik ben dol op vamps en op metrische modulatie. Aangezien ik voor mijn kwartet schrijf, denk ik meestal niet al te lang over de instrumentatie na. Wel over wie wat speelt.
Hartelijke groet, Jelske
Hi Marco,
In mijn optiek. Een goede compositie moet raken en de luisteraar wil geraakt worden. Zonder raakvlak geen luisteraar. Dit betekend niet dat de bedoelde inhoud van de compositie niet persé letterlijk hoeft te raken, maar de kern zal zeker wat losmaken. Daarnaast zal een thema, boodschap of wat voor gevoel dan ook vooraf, de compositie intenser en hechter maken. Ook de reis er naar toe. Ik begin dus met een thema, of probeer vanuit de eerste ‘schetsen’ tot een thema te komen. Eenmaal een thema (gevoel of kernbegrip) en het liedje schrijft zichzelf 😉 Maar ja, zo doe ik ’t.
Je hebt een interessante cursus Marco! Ik zou graag in aanmerking komen voor een gratis coaching.
Groet Antoine
Hoi Marco,
Na een tijdje gecomponeerd te hebben ben ik nu toe aan het maken van een eigen idioom. Hier heb ik al ideeën over, maar moeten nog worden ontwikkeld. Ik ga uit van een thema. Uit dit thema haal ik dan een stukje dat ik dan weer verderop ga gebruiken. Het zij hetzelfde dan wel in een variatie daarvan. Hierbij kwam ik op het idee van de schilderijen van Piet Mondriaan, het Neoplasticisme.
Nu wil ik hiervoor een concept gaan schrijven hoe ik dit ga vertalen in mijn muziek. Best lastig, want hoe ga je dit definiëren. Maar het is een uitdaging. Nu ben ik bezig met een muziekstuk voor orkest gebaseerd op Midsummer Night’s Dream van Shakespear. Ook hierin pas ik dit al een beetje toe. Hierin gebruik ik ook leidthema’s voor de personen die daarin voorkomen.
Dus al met al begint het idioom zich te ontwikkelen.
Hartelijke groet,
Ron van Effrink.
Hi Marco,
Soms begin ik vanuit een geluid die de stemming aangeeft of een melody in mijn hoofd, soms vanuit een stuk tekst (lyric) of een onderwerp en soms ben ik gewoon aan het pingelen op de gitaar en ontstaat een akkoordenschema of melody lijn die het basis vormt voor de compositie.
In alle gevallen merk ik dat ik er aan blijf sleutelen tot dat ik voel dat het klopt (soms blijf ik een melody lijn zingen of spelen tot ik de ‘juiste noten’ te pakken heb en als ze komen herken ik ze als de juisten. Ik zoek een bepaalde schoonheid en balans wat niet per se symmetrisch hoeft te zijn – het kan delen van een oneven aantal maten of verschillende (vreemde) maatsoorten bevatten – maar het moet kloppen (achteraf is een logica zichtbaar) en het moet mooi zijn.
Groet,
John.
Hoi Marco,
Leuke vraag!
Mijn startpunt bij het schrijven is vaak fietsen. Ik zing willekeurige melodieën totdat er woorden plakken aan een melodie. Alle woorden, zinnen en melodieën hebben potentie, dus ik ga me ondertussen niet druk maken over of dit lied zegt wat ik wil zeggen. Ik vertrouw er gewoon op dat de muziek is die nu wil ontstaan en hou me niet bezig met vraagstukken over kwaliteit of originaliteit. Ik herhaal de eerste zin totdat de tweede komt, enz. Soms komt er een heleboel tegelijk. Ik onthoud melodie aan de akkoorden die ik in mijn hoofd hoor. Als ik een tijdje bezig ben en niet meer kan onthouden wat ik als laatst heb gezongen, dan was dat waarschijnlijk niet het juiste vervolg op mijn thema dus dan begin ik weer met zingen van voor af aan en laat me verrassen door wat er achteraan ontstaat.
Als ik stilsta schrijf ik tekst uit (of soms zing ik het tijdens het fietsen in op de voicerecorder of klim ik onderweg in een boom en ga daar verder verzinnen). Thuis weet ik de akkoorden nog wel, zelfs als ik pas weken later achter de piano ga zitten.
De keuzes die ik maak zijn dus vooral gebaseerd op de hoeveelheid informatie die ik tijdens het fietsen kan onthouden. Als ik de akkoorden eenmaal heb genoteerd geef ik ze aan de band (contrabas en piano/gitaar/accordeonist), zij zoeken samen naar manieren om mijn kleurplaat in te kleuren. We experimenteren met allerlei beweging, bezetting, tempi, solo’s, vormen, intermezzo’s. Het is constant in beweging, ook als we het opnemen zijn we vrij om die interpretatie daarna volkomen los te laten.
Ben ook benieuwd naar jouw startpunt
Groetjes Wendy
Beste Marco,
Je verhaal is voor mij niet zweverig. Dus bij deze wat zweverig commentaar.
Voor mij is de start dat er een melodie in mijn hoofd ontstaat.
Bijna alsof deze in de lucht hangt. Vervolgens gaat dit zich in mijn hoofd verder ontwikkelen. Meestal heb ik veel meer materiaal. Met dit basismateriaal ga ik aan het werk. Vervolgens past het een wel en het ander niet. Dit gaat nu……komt het…….op gevoel……
Wat dit gevoel dan weer precies is, kan ik moeilijk verwoorden. Ik merk wel dat als ik het anderen laat horen dat mijn gevoel klopt.
Wat voor mij erg goed werkt is mezelf beperken. Hierdoor ontstaat mijn/de creativiteit.
Mvg. Nova
Hallo Marco,
Mooi artikel. Ik kan me hier prima in vinden.
”Muziek is een universele taal om boodschappen over te brengen met composities, opgebouwd met verschillende frequentiecombinaties, wat diverse emoties oproept.” Kijk, dit is pas een zweverige zin, maar dat wilt niet zeggen dat het niet waar is. Vaak hoef je creativiteit niet uit te leggen, want dit moet je voelen. Hetzelfde geldt dus voor muziek.
Ik probeer me intens in te leven in een gevoel die ik heb, en probeer dat gevoel of de boodschap dan te vertalen in muzikale klanken. Dit gebeurt automatisch. Dit maakt muziek puur, oprecht en geloofwaardig. Ik wil mensen verbinden met mijn muziek hierdoor.
EXTRA: Een grappig trucje wat ik heb, is dat ik willekeurige artikelen of flyers oplees tijdens het spelen op de piano. Ik maak er een soort van zangstuk van, en creëer hierdoor vaak leuke zangmelodieën onder een geimproviseerde pianostuk. Ik gebruik de flyer dus als songteksten.
Hoe meer verstand je hebt van tonen en muziekleer, hoe meer vrijheid je hebt in het maken van composities. Creativiteit moet je zijn gang laten gaan. Limiteer jezelf niet, en er komt iets heel moois uit.
Fijne avond!
Met vriendelijke groet,
Tim Zaal
20 jaar
Goed trucje Tim, die ga ik ook toepassen.